Είναι πολύ καλύτερο να λέμε «Εμείς» παρά να λέμε «εγώ». Αυτό σημαίνει ότι εμείς θα σκεφτόμαστε και ως «Εμείς» και όχι ως «εγώ».

Αυτό είναι κάτι που πρέπει να ενσαρκώσουμε μέσα μας, κατανοώντας το πρώτα σε βάθος. Διότι η αντωνυμία «εγώ» κρύβει μέσα της τον εγωϊσμό, την φιλαυτία, την αυτοθεώρηση, την αυτοαγάπη.

Το να σκεφτόμαστε τους άλλους σημαίνει ότι κατανοούμε ότι αυτό το εγώ είναι κάτι που κάνει μεγάλη ζημιά στο άτομο, την κοινωνία και τον πλανήτη.

Ο εγωϊσμός φέρνει κάθε κακό, και για αυτό πραγματικά θέλουμε να τον εξαλείψουμε μέσα από το νου μας και την καρδιά μας ώστε να μπορέσουμε να βιώσουμε την πραγματική ελευθερία του να Είμαστε πραγματικά, χωρίς περιπλοκές κανενός είδους.

Το να νοιαζόμαστε για τους άλλους δεν είναι ένα απλά ένα καθήκον ή μια συνθήκη που θέτουμε για να είμαστε μοντέρνοι. Πηγάζει από την ίδια την κατανόηση ότι όλα τα όντα ανεξάρτητως υποφέρουν. Γεννιούνται, αγωνιούν, μεγαλώνουν, ενίοτε αρρωσταίνουν, αγωνίζονται για την επιβίωση, γερνούν και τελικά πεθαίνουν.

Παντού βρίσκεται η οδύνη, είτε είναι φυσική είτε είναι ψυχολογική, τα όντα υποφέρουν. Και όταν κατανοούμε βαθιά στον πυρήνα της ύπαρξής μας, τι σημαίνει πραγματικά να υποφέρουμε τότε αναμφίβολα νοιώθουμε και τον πόνο των άλλων. Αυτό δεν μπορεί παρά να μας προκαλέσει μια θεμελιώδη αλλαγή.

Το εγώ φέρνει τις διαμάχες, την αποξένωση, τις παρεξηγήσεις, τις διακρίσεις, την καταπίεση, την ασέβεια, τον φόβο, την κτητικότητα, την απληστία, τον φθόνο, το μίσος, τα ψέματα, τις αντιδικίες, τα δικαστήρια, την βία, τον εξευτελισμό, την αδικία, την τυραννία, την μεμψιμοιρία, τον φανατισμό, την σκληρότητα, την ματαιοδοξία, την αδιαλλαξία και τόσα χιλιάδες άλλα που θα ήταν άσκοπό να καταγράψουμε σε δεκάδες βιβλία ψυχανάλυσης.

Ενώ το εμείς, φέρνει την συνεργασία, την κατανόηση, την αμοιβαιότητα, την φιλία, την συμφωνία, την ομόνοια, την συμπαράσταση, την σύμπραξη, την συμβίωση, τον σεβασμό, την ανιδιοτέλεια, την προσφορά, την αγάπη, την επικοινωνία, την αλληλεγγύη, την συμμαχία, την συνθηκολόγηση, την ειρήνη, την αφιλοκέρδεια, την μετριοπάθεια, τον διάλογο, το θάρρος, την αποδοχή, και όλα αυτά που δεν μπορούνε να υπάρχουν όταν μπαίνει στην μέση το εγώ.

Το εγώ θέλει το ακατόρθωτο, ενώ το εμείς επιτυγχάνει το ακατόρθωτο. Χωρίς το εμείς δεν υπάρχει προσωπική ανάπτυξη, γιατί αν δεν δίνεις δεν μπορείς να λάβεις, ούτε μπορείς να λάβεις αν δεν δώσεις. Το να μοιράζεσαι είναι απλά σπουδαίο.

Και για αυτό μας αρέσει να μοιραζόμαστε το Φως, την Αγάπη και την Σοφία με τους συνοδοιπόρους που συναντάμε στο Μονοπάτι.

Ένα κερί δεν στερεύει αν μεταδώσει την φλόγα του σε άλλα κεριά, και έτσι το φως πολλαπλασιάζεται. Και αν το πρώτο κερί σβήσει, τα άλλα που θα το ξανανάψουν. Και όταν είναι όλα μαζί ενωμένα ο άνεμος δεν μπορεί να τα σβήσει.

Ελπίζουμε να είμαστε φως για το Μονοπάτι σου ταξιδιώτη, όπως εσύ είσαι για το δικό μας. Είσαι ο καθρέφτης του άγνωστου εαυτού μας που μας μαθαίνει την Αυτογνωσία. Δεν ξέρουμε αν αυτό το Μονοπάτι έχει τέλος, αλλά το περπατάμε γιατί μας κάνει να νοιώθουμε πιο ζωντανοί, πιο ουσιαστικοί, πιο κοντά στο πυρήνα και το νόημα αυτού που ονομάζουμε Ζωή.

Εκεί ανακαλύψαμε πολλά μυστικά, όχι μυστικά κάποιου άλλου, αλλά ξεχασμένες αλήθειες για τους εαυτούς μας, υπέροχες αποκαλύψεις και σκληρές παραδοχές που μας έκαναν να καταλάβουμε ότι οι αντιξοότητες σφυρηλατούν πραγματικούς ανθρώπους και ότι αξίζει κανείς να βαδίζει στα χνάρια των ιδεών των Ηρώων και των Ημίθεων.

Γιατί εκείνοι γνώρισαν πως να θυσιάζουν τον ίδιο τους τον Εαυτό και πως να λατρεύουν αυτό που αξίζει να λατρευτεί. Το όμορφο, το άσπιλο, το παντοτινό, όπως ο Θείος Έρωτας ανάμεσα στις δίδυμες ψυχές που απομακρύνονται για να ξανασυναντηθούν στο ενδιάμεσο σημείο, ανάμεσα στην Γη και το Ουρανό, το Πυρ και το Ύδωρ, το Ανθρώπινο και το Θεϊκό, τον Άντρα και την Γυναίκα. Και μαζί να προχωρήσουν στον Δρόμο του Μέσου μέχρι την αγκαλιά του Θανάτου, εκείνου που είναι μια καινούργια Γέννηση.

Κάπου εκεί μας βρήκε και το πανίσχυρο ΙΑΩ, η φωταύγεια των Θεών και μας μίλησε μέσα από τον Παγκόσμιο Νου για τα μυστικά της Δημιουργίας. Πραγματικά τίποτα δεν ξέραμε, και πόσα ακόμα έχουμε να μάθουμε από την απέραντη Γνώση!

Απέραντη δόξα στους ένδοξους Ιερούς Θεούς, εκείνους που από την αρχή της Δημιουργίας συμπαραστάθηκαν στο ανθρώπινο γένος και μετέφεραν την απεριόριστη Σοφία του Μονοπατιού, της θαυμαστής σκάλας που οδηγεί από την Γη μέχρι τον Ουρανό, από την Ύλη μέχρι το Πνεύμα.

Μας πήραν από τα σκοτάδια της άγνοιας και μας οδήγησαν σε πιο λαμπρές περιοχές γεμίζοντάς μας με Πίστη και με Σοφία, και μέσα από μύθους και σύμβολα μίλησαν στην καρδιά μας και γονιμοποίησαν το νου μας με συνειδητή σοφία και άπειρη αγάπη.

Έτσι ξεκινάει σιγά σιγά, μια Νέα Εποχή Φωτός για την ανθρωπότητα και τον πλανήτη. Ελπίζουμε πως θα είμαστε εδώ για να την μαρτυρήσουμε και ελπίζουμε να βάλουμε την λίθο μας στην επίτευξη αυτού του ιερού σκοπού.