Αγαπητό μου παιδί, αν ποθείς την απελευθέρωση, απομακρύνσου από την έλξη προς τα πέντε στοιχεία και τα αντικείμενα των αισθήσεων. Εγκατέλειψε την προσκόλλησή σου σ’ αυτά όπως θα απέφευγες το δηλητήριο. Με κανένα τρόπο δε συνδέεσαι μ’ αυτά. Γέμισε τον εαυτό σου με τις αρετές της συγχώρεσης, της ευγένειας, της ειλικρίνειας και της ικανοποίησης. Άφησε αυτά να είναι το νέκταρ σου, άφησέ τα να είναι η πρωταρχική τροφή σου. Δεν είσαι φτιαγμένος από γη, νερό, φωτιά, αέρα ή αιθέρα. Δεν είσαι το σώμα. Δεν είσαι το μέλος μιας συγκεκριμένης οικογένειας ή φυλής. Δεν είσαι συνδεδεμένος με κανένα έθνος ή πολιτισμό. Με κανένα τρόπο δεν σχετίζεσαι με τα πράγματα του κόσμου. Δεν είσαι αντιληπτός από τις χονδροειδείς ούτε από τις λεπτοφυείς αισθήσεις. Είσαι ο μάρτυρας όλων αυτών. Είσαι ο αθάνατος Εαυτός, η Οικουμενική Συνειδητότητα. Όταν αποσπαστείς από το σώμα και μείνεις στην αγνή Συνειδητότητα, γίνεσαι ο αληθινός Εαυτός σου, που είναι παντοτινά γαλήνιος, παντοτινά ευτυχής. Να γνωρίζεις ποιος πραγματικά είσαι, είναι απελευθέρωση. Ιδέες σωστού ή λάθους, αρετής ή αμαρτίας, πράξης ή απόλαυσης, ευχαρίστησης ή πόνου, είναι όλες του νου. Δεν είναι για σένα. Εσύ είσαι ο Αυτόφωτος, ο Ενορατικός των πάντων. Είσαι παντοτινά Ελεύθερος. Πράγματι αυτά ήταν τα δεσμά σου, ότι είχες ταυτίσει τον εαυτό σου με τον πράττοντα, παρά με τον Ενορατικό, τον αγνό Μάρτυρα. Είσαι αυτή η συνειδητότητα που διαπερνά τα πάντα, αυτή η υπέρτατη ευδαιμονία πάνω στην οποία αυτό το απατηλό σύμπαν έχει προβληθεί, όπως όταν στο λυκόφως του δειλινού ένα άκακο ουδέτερο σκοινί που βρίσκεται πάνω στο χώμα μπορεί λαθεμένα να προβληθεί σαν ένα φοβερό φίδι. Κάψε τώρα το δάσος της άγνοιας που σε απέτρεψε από το να γνωρίσεις τον πραγματικό Εαυτό σου. Κατέστρεψε το μαύρο ερπετό του εγώ, που σε έχει κρύψει εντελώς από τον Εαυτό σου, και έτσι έχεις ξεχάσει ότι είσαι η υπέρλαμπρη, η αγνή, η πάντα ελεύθερη, η αιώνια ευτυχής Συνειδητότητα.

~Ασταβάκρα Γκιτά