Ο Μποντισάτβα Μαχασάτβα Μαϊτρέγια είπε στον Μποντισάτβα Μαχασάτβα Μπαϊσατζιαράτζα:
«Όλοι οι φημισμένοι Μποντισάτβα
προσφέρουν πρώτα τον σεβασμό τους,
όταν έρθουν, και μόνο τότε
κάθονται στη θέση τους.
Όταν ήρθε το μεγάλο αυτό ον,
αφού έκανε την μεγαλειώδη του επίδειξη,
εμφανίστηκε καθισμένος στη θέση του
χωρίς να έχει υποκλιθεί στον Βούδα.»
Ο Μπαϊσατζιαράτζα απάντησε:
Βλέπουμε πως το μεγάλο αυτό ον
διαμένει τέλεια στην τελική πραγματικότητα.
Εφόσον δεν διαμένει στην πλανεμένη σκέψη
δεν τον βλέπουμε ως αισθανόμενο ον.»
Ο Μποντισάτβα Μαϊτρέγια ρώτησε:
«Εφόσον βρίσκεται στην τελική πραγματικότητα,
δεν τον βλέπουμε ως αισθανόμενο ον.
Αν είναι έτσι, για ποιον λόγο παρουσίασε αυτήν τη μεγαλειώδη επίδειξη;
Με μολύνουν αμφιβολίες, εξήγησε μου κι άλλο σε παρακαλώ!»
Ο Μπαϊσατζιαράτζα απάντησε σ’ αυτό:
«Τα ανώριμα όντα δεν καταλαβαίνουν την τελική πραγματικότητα.
Η εμπειρία τους είναι εντελώς μια νοητική κατασκευή.
Αυτή είναι η μέθοδος του ήρωα
που ωριμάζει τα όντα.
Με τα μέσα της τελικής πραγματικότητας
τα βασανισμένα όντα απελευθερώνονται τελείως.
Για το σκοπό αυτό, [F.269.a] με τα μέσα της σχετικής αλήθειας,
οι επιδέξιοι εκδηλώνουν τέτοιες επιδείξεις σαν αυτή εδώ.»
Ο Μπαγκαβάν τότε είπε στον Μποντισάτβα Μαχασάτβα Μπαϊσατζιαράτζα, «Ορθά μίλησες, πράγματι μίλησες ορθά. Έτσι ακριβώς είναι όπως τα είπες άγιο ον! Όλα τα ανώριμα, κοινά όντα, όσα κι αν είναι αυτά, κανένα δεν καταλαβαίνει το πεδίο της εμπειρίας, της άσκησης ή της απελευθέρωσης αυτού που μπήκε στο ρεύμα. Φαντάσου όλα τα όντα να μπαίνουν στο ρεύμα. Ακόμα και τότε, ούτε ένας δεν θα μπορούσε να καταλάβει το πεδίο της εμπειρίας, της άσκησης ή της απελευθέρωσης αυτού που είχε μόνο μια επιστροφή. Με τον ίδιο τρόπο, αυτοί που έχουν μόνο μια επιστροφή δεν κατανοούν αυτούς που δεν επιστρέφουν, αυτοί που δεν επιστρέφουν δεν κατανοούν τους Άρχατ, και οι Άρχατ δεν καταλαβαίνουν τους Πρατυέκα. Ακόμα κι αν όλα τα όντα γίνονταν Πρατυέκα, που μένουν μόνοι σαν τους ρινόκερους, κανείς τους δεν θα μπορούσε να καταλάβει το πεδίο της εμπειρίας ενός Μποντισάτβα που έχει πραγματώσει την αποδοχή πως όλα τα φαινόμενα δεν εμφανίζονται, ούτε την απελευθέρωσή του, την ανάλυση της τελικής πραγματικότητας ή την εξάσκηση στο να φέρνει τα όντα στην ολοκληρωμένη πνευματική ωριμότητα. Φαντάσου όλα τα όντα να έχουν πραγματώσει την αποδοχή πως τα φαινόμενα δεν εμφανίζονται. Ακόμα κι έτσι, κανείς τους δεν θα μπορούσε να καταλάβει το πεδίο της εμπειρίας ενός Μποντισάτβα που έχει πραγματώσει την διακρίνουσα επίγνωση και πέτυχε την διαλογιστική συγκέντρωση της γενναίας προόδου. Ούτε θα μπορούσαν να συλλάβουν τις ευχές του ή την μεταμορφωτική δύναμη της διερεύνησης της τελικής πραγματικότητας.
«Πριν από απροσμέτρητα κάλπα, αυτός ο γιος ευγενούς οικογενείας, ο Μποντισάτβα Μαχασάτβα Ακασαγκάρμπα, πέτυχε την αποδοχή ως προς τη μη εμφάνιση των φαινομένων, πραγμάτωσε την διακρίνουσα επίγνωση και τη διαλογιστική συγκέντρωση της γενναίας προόδου. Γι αυτό, γνωρίζει τη νοοτροπία και τις λανθασμένες τάσεις των όντων που βρίσκονται εδώ στη μεγάλη μου συνάθροιση. [F.269.b] Πράγματι κάποια όντα ήρθαν εδώ για αυτήν τη μεγαλειώδη επίδειξη. Για να δει κανείς τη διαλογιστική συγκέντρωση και τη μεγαλειώδη επίδειξη, θα πρέπει να βρίσκεται στο επίπεδο της ελευθερίας από προσκόλληση. Ο γιος της ευγενούς οικογενείας, δεν παρουσιάστηκε μ’ αυτόν τον τρόπο σε εκείνα τα όντα, αντιθέτως, ήρθε εδώ από τη δυτική κατεύθυνση και εκδήλωσε τη διαλογιστική συγκέντρωση και την υπερφυσική γνώση των βάσεων της αντίληψης των Σράβακα, των Πρατυέκα και των υπερφυσικών όντων του απροσμέτρητα άπειρου διαστήματος.
«Τα κοινά όντα όμως αποθαρρύνθηκαν, γι αυτό δημιούργησε αυτή τη μεγάλη επίδειξη στο επίπεδο της σχετικής αλήθειας, με σκοπό να φέρει όλα τα όντα στην πλήρη ωρίμανση. Έδειξε και μια μεγάλη επίδειξη διαλογιστικής συγκέντρωσης. Αν ο γιος ευγενούς οικογενείας, εκδήλωνε την αγέννητη τελική πραγματικότητα, τότε οι κάτοικοι του κόσμου και οι θεοί, θα αποκτούσαν σύγχυση και πέπλα. Αφού ακόμα κι οι Μποντισάτβα μέχρι το όγδοο επίπεδο μπορεί να μολυνθούν, οι ίδιοι δεν έχουν την ικανότητα να δείξουν ένα τέτοιο πεδίο εμπειρίας και τις διακριτές ιδιότητες της άσκησής του. Γι αυτό διαμένει στις ιδιότητες του βαθιού Ντάρμα.
«Αυτός ο γιος ευγενούς οικογενείας, ο Μποντισάτβα Ακασαγκάρμπα, δείχνει σε όλα τα όντα το δρόμο προς την απελευθέρωση και τα ανώτερα πεδία. Τα απελευθερώνει εντελώς από τις αρρώστιες των νοητικών μολύνσεων και θεραπεύει τα δηλητήρια του σώματος, τις αρρώστιες που προέρχονται από τα τέσσερα μεγάλα στοιχεία. Ακόμα κι εκείνα τα όντα που βρίσκονται βασανισμένα στα απομονωμένα μέρη της σαμσάρα, που έχουν μολυνθεί από τις αρνητικές τους θεωρήσεις και δεν γνωρίζουν τα μέσα για να φτάσουν στα ανώτερα πεδία και την απελευθέρωση, μπορούν να πουν το όνομα του Μποντισάτβα Μαχασάτβα Ακασαγκάρμπα, να αποδώσουν τιμές[F.270.a] και να προσφέρουν άρωμα και θυμίαμα από ξύλο αλόης. Τότε ο γιος της ευγενούς οικογενείας, εξετάζοντας την ιδιοσυγκρασία και τις λανθασμένες τάσεις τους, την επιρροή από τις μολυσμένες τους θεωρήσεις και τον τρόπο που δημιούργησαν ρίζες αρετής στο παρελθόν, κατανοεί τον τρόπο που πρέπει να ασκηθούν. Τους διδάσκει πώς να αναπτύξουν ρίζες αρετής προς τον Βούδα, το Ντάρμα και την Σάνγκα ή επίσης τον ενάρετο χαρακτήρα της ουσίας της γενναιοδωρίας, της ηθικής πειθαρχίας ή του διαλογισμού, ότι είναι καταλληλότερο. Στον ύπνο ή στον ξύπνιο τους, ο επιδέξιος διδάσκει άμεσα τον δρόμο με αυτούς τους τρόπους και με άμεσες μεθόδους. Οι μέθοδοι αυτοί απελευθερώνουν γρήγορα τα όντα από τις αρνητικές θεωρήσεις και πράξεις, από τις αρνητικές προθέσεις, από λάθος αντικείμενα προστασίας και από το νου που βρίσκεται στην αρνητικότητα.
«Είναι βέβαιο πως οι πράξεις του σώματος, του λόγου και του νου θα μετατραπούν σε θετικές, πως οι προσευχές τους θα γίνουν ειλικρινείς και θα ακολουθήσουν έναν τίμιο πνευματικό φίλο. Γρήγορα θα απελευθερωθούν από τα πέπλα, από τις νοητικές μολύνσεις και από τις αρνητικές θεωρήσεις. Όλοι οι αρνητικοί δρόμοι που οδηγούν στα κατώτερα πεδία θα εξαγνιστούν γρήγορα από τη δύναμη των προσευχών και τις δραστηριότητες της εξαιρετικής συμπεριφοράς. Τους διδάσκει επίσης τις μεθόδους που κάνουν τα όντα να αποκτούν γρήγορα τον έλεγχο του νου τους και να μένουν στην βαθιά ανεκτικότητα.
«Αν τα όντα εκείνα που βασανίζονται από διάφορες σωματικές ασθένειες, που ο νους τους βρίσκεται σε διάσπαση, που έχουν μειωμένη όραση, που δεν έχουν ευφράδεια, ή έχουν κάποια σωματική αναπηρία, απαγγείλουν ολόψυχα το όνομα του Μποντισάτβα Μαχασάτβα Ακασαγκάρμπα με σκοπό να γαληνέψουν οι ασθένειές τους και να βρεθούν σε μια κατάσταση απαλλαγμένη από ασθένειες, [F.270.b], κάψουν ξύλο αλόης και Κινέζικα θυμιάματα και κάνουν προστερνισμούς στο άγιο ον Ακασαγκάρμπα, τότε ο γιος ευγενούς οικογενείας θα εμφανιστεί στο όνειρό τους με τη μορφή ενός Βραχμάνου, της Σρι, της Σαρασβάτι, ενός βασιλιά, ενός υπουργού, ενός ήρωα, ενός γιατρού, του πατέρα, της μητέρα, ενός αγοριού ή ενός κοριτσιού. Στο όνειρο, θα κάθεται μπροστά από άρρωστους ανθρώπους εμφανίζοντας το κατάλληλο φάρμακο και τα εργαλεία εκείνα που μπορούν να γαληνεύουν τις ασθένειες. Και με μια θεραπεία θα γιατρεύει όλες τις ασθένειες.
«Παρομοίως, ο γιος ευγενούς οικογενείας, διδάσκει τις κατάλληλες μεθόδους σε εκείνους που επιθυμούν καλές συμβουλές ή αποκτήματα, σε όσους θέλουν να απαγγέλουν προσευχές και να μορφωθούν, σ’ αυτούς που επιθυμούν την απομόνωση, που θέλουν να μένουν σταθερά στην διαλογιστική συγκέντρωση, που θέλουν να αποκτήσουν σοφία, να γίνουν διάσημοι, ή να μάθουν τέχνες, σ’ αυτούς που επιθυμούν δύναμη, ένα καλό σώμα, πλούτο, αγιοσύνη, ανώτερη κάστα, γιο ή υπηρέτη, σ’ αυτούς που επιθυμούν καλές ιδιότητες ή γεναιοδωρία, ηθική πειθαρχία και τις άλλες τελειότητες μέχρι τη σοφία, σε εκείνους που επιθυμούν να είναι γλυκομίλητοι, να είναι σε αρμονία με τα άλλα όντα, να απελευθερωθούν από την αρνητικότητα ή να φέρουν τους άλλους στην εξάσκηση των τελειοτήτων από την γενναιοδωρία έως την σοφία, σ’ αυτούς που επιθυμούν την μακροζωία ή την ιδιοκτησία που ποτέ δεν θα τους λείψει, σ’ αυτούς που επιθυμούν να κάνουν τους άπληστους γενναιόδωρους, τους ανήθικους ηθικούς, τους τεμπέληδες επιμελείς. [F.271.a]Εκείνοι που δεν τους λείπει το μεγάλο έλεος, που παρατηρούν τον εαυτό τους και ασκούνται στην ισοψυχία προς όλα τα όντα και σκέφτονται, ‘Με όποιο μέσο χρειάζεται, θα φέρω το νου των όντων στην απαράμιλλη και τέλεια ολοκληρωμένη Φώτιση, θα τα εξοικειώσω με τα επιδέξια μέσα, θα τα σταθεροποιήσω σε όλες τις νοητικές καταστάσεις από τα τέσσερα υπέρτατα μέρη[30] έως το μεγάλο έλεος,’ όλοι αυτοί θα πρέπει να τιμούν τον Μποντισάτβα Ακασαγκάρμπα.
