Κεφάλαιο 2ο
Το κεφάλαιο για τη διάρκεια ζωής του Τατάγκατα.
Επίσης εκείνη τη περίοδο, στη μεγάλη πόλη Ρατζαγκρίχα, έμενε το μεγάλο ον, ο Μποντισάτβα Ρουτσιρακέτου, ο οποίος είχε τιμήσει στο παρελθόν τους Βούδες, είχε καλλιεργήσει ρίζες αρετής και είχε προσφέρει υπηρεσίες σε πολλές εκατοντάδες χιλιάδες εκατομμυρίων Βούδες. Αυτός αναρωτήθηκε: «Ποια αιτία και ποια συνθήκη είναι αυτή για να ζήσει ο Βούδας μόνο ογδόντα χρόνια; Αυτή είναι τόσο μικρή διάρκεια ζωής.» Επιπλέον σκέφτηκε, «Ο ίδιος ο Κύριος έχει πει: δύο είναι οι αιτίες και δύο οι συνθήκες που επιμηκύνουν τη ζωή. Ποιες είναι αυτές οι δύο; Το να σταματήσει κανείς να σκοτώνει και το να δίνει τροφή ολοκληρωτικά. Ο ίδιος ο Βούδας Σακυαμούνι, αποκήρυξε το φόνο για πολλά αμέτρητα εκατοντάδες χιλιάδες εκατομμυρίων κάλπα. Τήρησε τέλεια το δρόμο των δέκα ενάρετων πράξεων. Δώρισε ολοκληρωτικά τροφή, εξωτερικά και εσωτερικά αντικείμενα. Όχι μόνο αυτό, αλλά ικανοποίησε τα πεινασμένα όντα με τη σάρκα, το αίμα, τα κόκκαλα και το μεδούλι του ίδιου του τού σώματος.»
Τότε, ενώ το υπέρτατο ον έκανε αυτές τις σκέψεις για τον Τατάγκατα, το σπίτι του μεταμορφώθηκε σε ένα τεράστιο και εκτενές παλάτι από λάπις λάζουλι, που ήταν κοσμημένο με διάφορα εξαίσια πετράδια, το χρώμα του μεταβλήθηκε από τον Τατάγκατα και γέμισε με αρώματα που υπερβαίνουν κι αυτά των θεών. Τέσσερις θρόνοι πρόβαλλαν στις τέσσερις κατευθύνσεις που ήταν φτιαγμένοι από εξαίσια πετράδια. Αυτοί οι θρόνοι καλύπτονταν από στρώματα με εξαίσια πετράδια και όμορφα βαμβακερά υφάσματα και πάνω τους εμφανίστηκαν υπέροχοι λωτοί κοσμημένοι με διάφορα πετράδια, που το χρώμα τους μεταβλήθηκε από τον Τατάγκατα. Απ’ τους λωτούς πρόβαλλαν τέσσερις Υπερβατικοί Νικητές Βούδες. Ανατολικά πρόβαλλε ο Τατάγκατα Ακσόμπια,, νότια πρόβαλλε ο Τατάγκατα Ρατνακέτου, δυτικά πρόβαλε ο Τατάγκατα Αμιτάγιους και βόρεια πρόβαλε ο Τατάγκατα Ντουντουμπισβάρα. Όταν αυτοί οι Τατάγκατα πρόβαλλαν πάνω στους λιονταρίσιους θρόνους, η μεγάλη πόλη Ρατζαγκρίχα γέμισε εκτυφλωτικό φως. Το φως εκείνο διαπέρασε όλον το τρις χιλιόκοσμο, τα μεγάλα συστήματα των χιλιόκοσμων, τα κοσμικά συστήματα των δέκα κατευθύνσεων και τα κοσμικά συστήματα που είναι τόσα πολλά όσοι είναι οι κόκκοι της άμμου του ποταμού Γάγγη. Έπεσε επίσης βροχή εξαίσιων λουλουδιών και ακούστηκε εξαίσια μουσική. Μέσα από τη δύναμη του Βούδα όλα τα όντα του τρις χιλιόκοσμου και των μεγάλων χιλιόκοσμων απέκτησαν τη χαρά των θεών. Τα όντα με ατελείς αισθήσεις απέκτησαν πλήρεις αισθήσεις, αυτά που ήταν εκ γενετής τυφλά είδαν με τα μάτια τους μορφές, οι κωφοί άκουσαν με τα αυτιά τους ήχους, τα παράφρονα όντα απέκτησαν τα λογικά τους, όσα είχαν περισπασμό απέκτησαν συγκέντρωση, οι γυμνοί ντύθηκαν με ενδύματα, οι πεινασμένοι ικανοποιήθηκαν, οι διψασμένοι ξεδίψασαν, τα όντα που είχαν ασθένειες ελευθερώθηκαν από τις ασθένειες, τα όντα με ελαττωματικά εσωτερικά όργανα απέκτησαν πλήρη όργανα. Πολλά καταπληκτικά γεγονότα συνέβησαν στο κόσμο.
Ο Μποντισάτβα Ρουτσιρακέτου έμεινε κατάπληκτος βλέποντας τους Βούδες εκείνους. Ικανοποιήθηκε, ευχαριστήθηκε, γέμισε χαρά και ευτυχία. Εκστασιασμένος και γεμάτος χαρά, με ενωμένες τις παλάμες προς την κατεύθυνση των Τατάγκατα, υποκλίθηκε ενθυμούμενος τους Τατάγκατα εκείνους. Στη συνέχεια, καθώς στοχαζόταν τις ιδιότητες του Τατάγκατα Σακυαμούνι Βούδα, ενοχλήθηκε από την αμφιβολία σχετικά με τη διάρκεια ζωής του Τατάγκατα Σακυαμούνι Βούδα. Αναρωτήθηκε, "Πως γίνεται ο Άρχοντας Σακυαμούνι να ζήσει τόσο λίγο, μόνο ογδόντα χρόνια;"
Οι Τατάγκατα εκείνοι, καθώς γνώριζαν και αντιλαμβάνονταν τις σκέψεις του, του είπαν, Γιε ευγενούς οικογένειας, μην σκέπτεσαι πως ο Άρχοντας Σακυαμούνι θα έχει τόσο μικρή διάρκεια ζωής. Γιατί; Επειδή, γιε ευγενούς οικογένειας, εκτός από τους Τατάγκατα τους τέλεια ολοκληρωμένους φωτισμένους κατακτητές, δεν βλέπουμε κάποιον από τους κόσμους των θεών, των μάρα ή των μπράχμα, μεταξύ των ασκητών και των βραχμάνων, των θεών, των ανθρώπων ή των ασούρα, που να μπορεί να αντιληφθεί το εκτενέστερο μέλλον της διάρκειας ζωής του Τατάγκατα Άρχοντα Σακυαμούνι."
Μόλις εξέφρασαν εκείνοι οι Τατάγκατα την παρατήρηση αυτή για τη διάρκεια ζωής του Τατάγκατα Βούδα Σακυαμούνι, τότε μέσα από τη δύναμη του Τατάγκατα, συγκεντρώθηκαν και κατέφθασαν στο σπίτι του Μποντισάτβα Ρουτσιρακέτου, οι θεοί των πεδίων της επιθυμίας και της μορφής, μαζί και τα νάγκα, τα γιάκσα οι γκαντάρβα, οι ασούρα, οι κιννάρα και οι μαχοράγκα, καθώς και πολυάριθμες εκατοντάδες χιλιάδων εκατομμυρίων Μποντισάτβα. Τότε εκείνοι οι Τατάγκατα διακήρυξαν σε στίχους σε ολόκληρη τη σύναξη, την εξήγηση αυτή για τη διάρκεια ζωής του Τατάγκατα Σακυαμούνι:
Οι σταγόνες του νερού όλων των ωκεανών
μπορούν να μετρηθούν,
κανείς όμως δεν μπορεί να μετρήσει
τη διάρκεια ζωής του Σακυαμούνι.
Όλα τα άτομα του Όρους Μερού–μέχρι και το μικρότερο σωματίδιο,
μπορούν να υπολογιστούν,
κανείς όμως δεν μπορεί να υπολογίσει
τη διάρκεια ζωής του Σακυαμούνι.
Ο αριθμός των μικρότερων σωματιδίων
που υπάρχουν σ’ αυτήν τη γη
μπορεί να καταμετρηθεί,
όχι όμως και η διάρκεια ζωής του Νικητή.
Μέσα από κάποιες μηχανές
μπορεί να θελήσει κανείς να μετρήσει το διάστημα,
κανείς όμως δεν μπορεί να μετρήσει
τη διάρκεια ζωής του Σακυαμούνι.
Δεν υπάρχει ο αριθμός που εξηγεί πως,
‘ο τέλεια φωτισμένος Βούδας ζει τόσο διάστημα,
με όρους αιώνων, τόσους αιώνες,
όπως πχ εκατό εκατομμύρια αιώνες.’
Δυό είναι οι αιτίες και
δυό οι συνθήκες γι αυτό:
η εγκατάλειψη της φονικής βίας
και η συνεχής προσφορά άφθονης τροφής.
Συγκεκριμένος [τρόπος] καταμέτρησης της διάρκειας ζωής
αυτού του μεγάλου όντος που να προσδιορίζει,
πως θα ζήσει τόσους αιώνες, δεν υπάρχει.
Οι αιώνες είναι αμέτρητοι.
Επομένως, μην έχεις αμφιβολία,
ούτε την παραμικρή αμφιβολία,
πουθενά δεν έχει παρατηρηθεί
κάποιο περιορισμένο όριο στη ζωή του Νικητή.
Τότε, εκείνη τη στιγμή στη συνάθροιση, ο βραχμάνος δάσκαλος και καθοδηγητής Καουντίνυα μαζί με πολυάριθμους χιλιάδες βραχμάνους, τίμησαν τον Τατάγκατα. Ακούγοντας τη φωνή εκείνων των μεγάλων Τατάγκατα, που τέλεια βρίσκονται πέρα από τη θλίψη, συγκεντρώθηκαν αμέσως σε εκείνο το μέρος. Κάνοντας υπόκλιση στα πόδια του Τατάγκατα, ο βραχμάνος δάσκαλος και καθοδηγητής Καουντίνυα είπε στον Τατάγκατα. "Ο Άρχοντας, ο Υπερβατικός Νικητής που είναι ελεήμων με όλα τα όντα, φιλόστοργος, πρόθυμος να υπηρετήσει, ένας γονέας για όλους, ίσος με το απαράμιλλο, που φωτίζει σαν το φεγγάρι, που η σοφία και η γνώση του λάμπουν σαν τον ήλιο, αφού φροντίζεις για όλα τα όντα όπως φροντίζεις τον γιό σου Ραχούλα, τότε δώσε μου σε παρακαλώ κάποια οδηγία."
Ο Τατάγκατα παρέμενε σιωπηλός.
Τότε μέσα από τη δύναμη του Τατάγκατα, βεβαιότητα εμφανίστηκε στον νεαρό Λιτσάβι[3] που ονομαζόταν Σαρβα λοκα πριγυανταρσάνα και είπε στον βραχμάνο δάσκαλο και καθοδηγητή Καουντίνυα, τα εξής: "Γιατί αναζητάς καθοδήγηση μεγάλε βραχμάνε από τον Βούδα; Εγώ θα σου δώσω την καθοδήγηση που αναζητάς."
Ο Βραχμάνος είπε, "Για να τιμήσω τον Βούδα και για να πάρω μερίδιο της σκόνης από τα λείψανα, θα ήθελα να έχω κάποιο λείψανο από τον Βούδα στο μέγεθος ενός σπόρου μουστάρδας. Λέγεται πως όταν κάποιος τιμήσει ένα λείψανο στο μέγεθος σπόρου μουστάρδας, θα γίνει αρχηγός των θεών των Τριάντα Τριών. Άκουσε νέε του Λιτσάβι, η Βασίλισσα των Ένδοξων Σούτρα, το Ανυπέρβλητο Χρυσό Φως, έχει περιεχόμενα και ιδιότητες που δύσκολα μπορούν να γνωρίσουν και να καταλάβουν όλοι οι Σράβακα και οι Πρατυεκαβούδες. Γι αυτό νέε του Λιτσάβι, δύσκολα μαθαίνεις και δύσκολα κατανοείς τη Σούτρα Ανυπέρβλητο Χρυσό Φως. Επομένως, εμείς οι βραχμάνοι των απομονωμένων περιοχών θα θέλαμε να έχουμε ένα λείψανο στο μέγεθος ενός σπόρου μουστάρδας, που να φυλάσσεται είτε σε ένα κουτί ή πάνω στο σώμα, με αποτέλεσμα να γεννιόνται τα όντα ως άρχοντες των θεών των Τριάντα Τριών. Εσύ νέε του Λιτσάβι, δεν θα ήθελες να είχες ένα λείψανο στο μέγεθος ενός σπόρου μουστάρδας που θα το διατηρούσες σ’ ένα κουτί, ώστε τα όντα να μπορούν να γίνουν άρχοντες των θεών των Τριάντα Τριών; Αναζητώ μια τέτοια ευλογία νέε απ το Λιτσάβι."
Τότε ο Σαρβα λοκα πριγυανταρσάνα, ο νέος απ το Λιτσάβι, απάντησε στον βραχμάνο δάσκαλο και καθοδηγητή Καουντίνυα, τα εξής σε στίχους:
Όταν φυτρώσουν λευκοί κρίνοι στα απότομα ρυάκια του Γάγγη,
όταν κόκκινα γίνουν τα κοράκια κι οι κούκοι πάρουν το χρώμα του κογχυλιού,
όταν τα φρούτα του φοίνικα φυτρώσουν στα ροδόδεντρα και οι χουρμαδιές καρπίσουν μάνγκο, τότε θα εμφανιστεί το λείψανο στο μέγεθος του σπόρου μουστάρδας.
Όταν από τη τρίχα της χελώνας φτιαχτεί καλό ρούχο που θωρακίζει
στο δάγκωμα του χειμώνα, τότε θα υπάρξει το λείψανο.
Όταν απ τα πόδια των εντόμων μπορέσουν να χτιστούν στέρεοι και ασάλευτοι
πολυώροφοι πύργοι, τότε θα υπάρξει το λείψανο.
Όταν σε όλες τις βδέλλες φυτρώσουν κοφτερά και μεγάλα άσπρα δόντια,
τότε θα υπάρξει το λείψανο.
Όταν απ τα κέρατα του λαγού χτιστούν καλές σκάλες για ψηλό σκαρφάλωμα,
τότε θα υπάρξει το λείψανο.
Όταν στη σκάλα αυτή ένα ποντίκι σκαρφαλώσει και φάει το φεγγάρι,
κάνει κακό και στον Ράχου, τότε θα υπάρξει το λείψανο.
Όταν οι μέλισσες που βουίζουν στις πόλεις πιούν μια καράφα κρασί
και κατοικήσουν σ’ ένα σπίτι, τότε θα υπάρξει το λείψανο.
Όταν οι γάιδαροι ευτυχήσουν, και γίνουν ασυναγώνιστοι στο τραγούδι και το χορό,
με κόκκινα χείλη σαν το φρούτο μπίμπα[4] , τότε θα υπάρξει το λείψανο.
Όταν οι κουκουβάγιες και τα κοράκια που είναι μοναχικά, αρχίζουν να παίζουν μεταξύ τους και γίνουν φιλικά, τότε θα υπάρξει το λείψανο.
Όταν τα φύλλα του δέντρου παλάσα [5] γίνουν ομπρέλα φτιαγμένη από τα τρία πετράδια
που προστατεύει απ τη βροχή, τότε θα υπάρξει το λείψανο.
Όταν τα οχήματα των μεγάλων ωκεανών με τις μηχανές για να στρίβουν και τα πανιά,
επιπλεύσουν και σαλπάρουν στην ξηρά, τότε θα υπάρξει το λείψανο.
Όταν οι κουκουβάγιες πετάξουν ελεύθερα σηκώνοντας στο ράμφος τους το όρος Γκανταμαντάνα, τότε θα υπάρξει το λείψανο.
Αφού άκουσε τους στίχους αυτούς, ο βραχμάνος δάσκαλος και καθοδηγητής Καουντίνυα απάντησε στον Σαρβα λοκα πριγυανταρσάνα, τον νέο απ το Λιτσάβι:
Άριστα, άριστα, έξοχε νέε!
Γιε του Βούδα, μεγάλε ομιλητή, ηρωικέ και επιδέξιε στα μέσα,
έλαβες την υπέρτατη προφητεία.
Άκουσε με νεαρέ, σχετικά με την ασύλληπτη μεγαλειότητα
του Τατάγκατα, του προστάτη και σωτήρα του κόσμου.
Τα βουδικά πεδία είναι ασύλληπτα και οι Τατάγκατα απαράμιλλοι.
Όλοι οι Βούδες είναι παντοτινά γαλήνιοι.
Όλοι οι Βούδες τέλεια προβάλλουν.
Όλοι οι Βούδες έχουν την ίδια άλω.
Αυτό είναι η αληθινή φύση των Βούδα.
Ο Άρχοντας και Υπερβατικός Νικητής είναι ακατασκεύαστος.
Ο Τατάγκατα είναι αγέννητος. Το σώμα του, σκληρό σαν το βάτζρα,
προβάλει εκπορευόμενες μορφές. Επομένως, δεν μπορεί να βρεθεί κανένα λείψανο
τόσο μικρό όσο ο σπόρος μουστάρδας.
Αφού το σώμα του δεν έχει σάρκα και κόκκαλα, πως μπορεί να βρεθεί κάποιο λείψανο;
Όμως για να ωφεληθούν τα όντα, επιδέξια δημιουργούνται λείψανα.
Το νταρμακάγια—ο τέλειος Βούδας, το νταρμαντάτου—ο Τατάγκατα.
Όμοια με τον άθλο της διδασκαλίας του Ντάρμα, αυτά είναι το σώμα του Μπαγκαβάν.
Αφού το άκουσα και το κατανόησα αυτό, ζήτησα το υπέρτατο δώρο.
Για να κάνω αυτήν την αλήθεια ξεκάθαρη γι αυτό ξεκίνησα να μιλώ.
Ακούγοντας αυτές τις βαθιές εξηγήσεις για τη διάρκεια ζωής του Τατάγκατα, και οι τριάντα δύο χιλιάδες γιοί των θεών ανάπτυξαν την αλτρουιστική απόφαση για την απαράμιλλη και τέλεια φώτιση. Ο νους τους γέμισε με μεγάλη χαρά και με μια φωνή απάγγειλαν αυτούς τους στίχους:
Ο Βούδας δεν μπαίνει στην τέλεια νιρβάνα
ούτε το Ντάρμα παύει να υπάρχει.
Όμως για να ωριμάσουν τα όντα
ο Τατάγκατα εκδηλώνει το πέρασμα πέρα από τη δυστυχία.
Ο Βούδας, ο Υπερβατικός Νικητής είναι ασύλληπτος.
Αν και το σώμα του Τατάγκατα είναι μόνιμο,
διέπει μια ποικιλία μορφών για το όφελος των όντων.
Ακούγοντας τις διδασκαλίες που εξηγούσαν τη διάρκεια ζωής του Τατάγκατα Σακυαμούνι Βούδα, από εκείνους τους Τατάγκατα και τα δυό μεγάλα όντα, ο Μποντισάτβα Ρουτσιρακέτου έμεινε εντελώς ικανοποιημένος, ευχαριστημένος, γεμάτος αγαλλίαση και χαρά. Ο νους του γέμισε μεγάλη ευδαιμονία. Κατά τη διάρκεια αυτής της διδασκαλίας, άπειρα κι αμέτρητα όντα εμφάνισαν την αλτρουιστική απόφαση ως προς την απαράμιλλη και τέλεια φώτιση. Στη συνέχεια εξαφανίστηκαν εκεί όπου βρίσκονταν.
Έτσι τελειώνει το δεύτερο κεφάλαιο, το Κεφάλαιο για τη Διάρκεια Ζωής του Τατάγκατα, από τη Βασίλισσα των Ένδοξων Σούτρα, το Ανυπέρβλητο Χρυσό Φως.
