Ο Βούδας Λοκεσβαραράτζα και ο Νταρμακάρα
5] «Μετά εμφανίστηκε ο Βούδας Λοκεσβαραράτζα, ο Τατάγκατα, Άρχατ, Τέλεια Φωτισμένος, ο Κάτοχος Σοφίας και Άσκησης, ο Τελειοποιημένος, ο Γνώστης του Κόσμου, ο Ανυπέρβλητος, ο Δαμαστής των Ανθρώπων, ο Άρχοντας Θεών κι Ανθρώπων, ο Βούδας και ο Σεβάσμιος του Κόσμου.
Εκείνη την εποχή υπήρχε ένας βασιλιάς, που ακούγοντας τον Βούδα να παρουσιάζει το Ντάρμα, χάρηκε και αφυπνίστηκε η επιθυμία του για την υπέρτατη τέλεια Φώτιση. Απαρνήθηκε το βασίλειο του και το θρόνο του και έγινε μοναχός με το όνομα Νταρμακάρα. Έχοντας ανώτερη ευφυΐα, θάρρος και σοφία, διέπρεψε μέσα στο κόσμο. Πήγε να δει τον Τατάγκατα Λοκεσβαραράτζα, γονάτισε μπροστά στα πόδια του, περπάτησε γύρω του τρεις φορές έχοντας τον πάντα στα δεξιά του, έκανε προστερνισμούς και κρατώντας τις παλάμες του ενωμένες με σεβασμό, εξύμνησε τον Βούδα με αυτούς τους στίχους:

