Οι ασκήσεις του Νταρμακάρα στον Δρόμο των Μποντισάτβα
9] Ο Βούδας είπε στον Ανάντα, «Μόλις ο μοναχός Νταρμακάρα είπε αυτούς τους στίχους, όλη η γη κλονίστηκε με τρεις τρόπους και μια βροχή πανέμορφων λουλουδιών έπεσε από τον ουρανό και σκορπίστηκε παντού. Ακούστηκε αυτογέννητη μουσική και μια φωνή απ τον ουρανό είπε, ‘Σίγουρα θα πραγματώσεις την υψηλότερη τέλεια Φώτιση.’
«Έπειτα ο μοναχός Νταρμακάρα κράτησε όλους αυτούς τους μεγάλους όρκους, που ήταν οι πιο ειλικρινείς, αλάνθαστοι και ανυπέρβλητοι σε ολόκληρο τον κόσμο και παρακάλεσε ένθερμα να πετύχει τη νιρβάνα.
Στη συνέχεια, Ανάντα, αφού διακήρυξε και θέσπισε αυτούς τους παγκόσμιους όρκους παρουσία του Βούδα Λοκεσβαραράτζα και μπροστά σε ένα πλήθος όντων, συμπεριλαμβανομένων των οκτώ ειδών υπεράνθρωπων όντων, όπως είναι οι θεοί και τα πνεύματα –δράκοι, καθώς και ο Μάρα και ο Μπράχμα, ο μοναχός Νταρμακάρα αφοσιώθηκε εντελώς στη δημιουργία ενός ένδοξου και εξαίσιου πεδίου. Το Βουδικό πεδίο που επιζήτησε να φτιάξει ήταν απέραντο σε έκταση, ανυπέρβλητο και εξαιρετικά όμορφο, παντοτινά παρόν, χωρίς να μπορεί να παρακμάσει ή να αλλάξει. Στη διάρκεια ασύλληπτα αμέτρητων κάλπα, καλλιέργησε τις απροσμέτρητα ενάρετες ασκήσεις του Δρόμου των Μποντισάτβα. Δεν έκρυβε καμιά σκέψη απληστίας, μίσους ή σκληρότητας. Ούτε άφηνε να εμφανιστούν ιδέες απληστίας, μίσους ή σκληρότητας. Δεν είχε προσκόλληση σε καμία μορφή, ήχο, μυρωδιά, γεύση, αφή ή σκέψη. Κατέχοντας τη δύναμη της εγκαρτέρησης δεν απέφευγε να υποβάλλεται σε διάφορες μολύνσεις. Έχοντας μικρή επιθυμία ως προς το δικό του όφελος, γνώριζε την ικανοποίηση. Χωρίς καμία ακάθαρτη σκέψη, εχθρότητα ή ηλιθιότητα, διέμενε συνεχώς σε γαλήνιο σαμάντι. Η σοφία του ήταν ανεμπόδιστη κι ο νους του απαλλαγμένος από δολιότητα και ψεύδη. Με την έκφραση της τρυφερότητας στο πρόσωπο του και με καλοσύνη στο λόγο του, μιλούσε στους άλλους σύμφωνα με τις σκέψεις τους. Θαρραλέος και επιμελής, με ισχυρή θέληση και ακούραστα αφοσιώθηκε αποκλειστικά στην ενασχόληση με το καθαρό Ντάρμα, ωφελώντας πλήθος όντων. Σεβόταν τους τρεις θησαυρούς, τους δασκάλους και τους πρεσβύτερους, κι έτσι στόλισε τις ασκήσεις του με πολύ αρετή. Με αυτό τον τρόπο, συμμετείχαν και τα όντα σ’ αυτό.
«Διέμενε στην πραγμάτωση αυτή όπου όλα τα ντάρμα είναι κενά, χωρίς διακριτά χαρακτηριστικά και χωρίς να τα αναζητάς, εκεί όπου ποτέ δεν δρουν ούτε εμφανίζονται. Έτσι πραγμάτωσε πως όλα τα ντάρμα είναι σαν μαγικές δημιουργίες. Απέφυγε κάθε είδους αρνητικό λόγο που θα μπορούσε να βλάψει τον εαυτό του ή τους άλλους ή και τους δυο. Χρησιμοποίησε τον ορθό λόγο που φέρνει όφελος στον εαυτό, στους άλλους ή και στους δυο. Εγκατέλειψε το βασίλειο του και απαρνήθηκε το θρόνο του, αφήνοντας πίσω τον πλούτο και τις απολαύσεις. Ασκούμενος ο ίδιος στις Έξι Παραμίτα δίδαξε και τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Συσσώρευσε απίστευτα προσόντα και αρετές κατά τη διάρκεια απροσμέτρητων κάλπα.
«Οπουδήποτε γεννιόταν, αυθόρμητα εμφανίζονταν αμέτρητοι θησαυροί, σύμφωνα με τις ευχές του. Δίδαξε αμέτρητα όντα και τα οδήγησε στον δρόμο της ύψιστης αληθινής Φώτισης. Επαναγεννήθηκε ως πλούσιος, ως λαϊκός ασκητής, ως μέλος της υψηλότερης κάστας ή ευγενούς οικογένειας, ως βασιλιάς κσατρίγια[11] , μονάρχης του περιστρεφόμενου τροχού, ως βασιλιάς ενός από τους έξι παραδείσους του κόσμου της επιθυμίας κι ακόμα πιο ψηλά, ως βασιλιάς Μπράχμα. Τίμησε και λάτρεψε όλους τους Βούδες κάνοντας τα τέσσερα είδη προσφορών σ’ αυτούς. Γι αυτό η αρετή που απόκτησε ήταν απερίγραπτα μεγάλη. Από το στόμα του έβγαινε το άρωμα του μπλε λωτού και απ τους πόρους του σώματος του έβγαινε το άρωμα του σανταλόδεντρου και διαπερνούσε αμέτρητους κόσμους. Το παρουσιαστικό του ήταν μεγαλοπρεπές και τα σημάδια και τα χαρακτηριστικά του υπέροχα. Από τα χέρια του έβγαιναν ανεξάντλητοι θησαυροί, ρούχα, φαγητά και ποτά, εξαίσια και σπάνια λουλούδια, μεταξένια στέγαστρα, σημαίες και άλλα στολίδια. Με αυτές τις προβολές ήταν απαράμιλλος ανάμεσα σε όλα τα ουράνια και ανθρώπινα όντα. Κι έτσι κυριάρχησε σε όλα τα ντάρμα.»
